W ostatnim czasie dostrzegłam, jak wiele osób z mojego otoczenia nie lubi siebie, a czasem wręcz nienawidzi. To okropne, nienawidzić człowieka, z którym jest się ciągle, przez 24 godziny na dobę, od początku do końca życia. Jeżeli przez swoje wady oraz niedoskonałości nie kochasz siebie, to nie możesz oczekiwać, że ktoś inny będzie Cię kochał. Ludzie widzą Cię takim, jakim widzisz sam siebie.

Bez względu na to, co dobrego czy złego spotkało Cię w życiu, nie możesz brać tego za wyznacznik na zawsze. Nowe lekcje pojawiają się w każdym momencie naszego życia.
Czasem jednak jest tak, że ktoś od nas odchodzi lub coś mu w nas nie pasuje. Wtedy powinna nam się zapalić lampka. Może muszę coś zmienić? Trzeba pamiętać, że nie zawsze to, co dla nas jest poprawne, dla innych takie jest. Natomiast jeśli zmienimy pierwszą, drugą, siódmą rzecz w sobie, a ludzie nadal będą na nie, należy uciec jak najdalej. Nikt nie może nas niszczyć, tak samo, jak my nie możemy niszczyć siebie, a toksyczne otoczenie wpływa na nas za naszą zgodą. Nie należy popadać w paranoję własnego idealizmu. Dostrzegając własne błędy, oczyszczamy się z nich, tworząc lepsze ja.
Codziennie szukaj w sobie pozytywów, a negatywy zapamiętuj i je zmieniaj. Uwierz, że się da. Złość zastąp uśmiechem, słowa działaniem.

Między Twoim szczęściem, a Tobą na przeszkodzie stoi tylko stek bzdur, które sobie wmawiasz. Nie pozwól, aby przeszło Ci to koło nosa. Jesteś kowalem własnego losu, więc działaj. Zacznij od siebie. Co w sobie lubisz, a czego nie? Czy rzeczy, które Ci przeszkadzają są tak naprawdę istotne? Czy warto tracić życie na zamartwianie się takimi błahostkami? Zastanów się, czy Ci się to opłaca. Czy na łożu śmierci nie będziesz tego żałował?
Osoby kochające siebie to nie zawsze zapatrzone we własne odbicie narcyzy. To przede wszystkim pewne siebie, szczęśliwe osoby, które wiedzą, czego chcą. Wybór należy do Ciebie, Twój los jest w Twoich rękach.