Kamlofobia ♣♠♣

Czas mi pokazał, jak ciężko jest wybaczyć samemu sobie, gdy przepuścimy jakąś okazję do powiedzenia lub zrobienia czegoś. Czemu coraz rzadziej dajemy się ponieść emocjom? Czemu musimy tysiąc razy myśleć, czy to na pewno dla nas dobre, a kolejny tysiąc razy przepytujemy najlepsze przyjaciółki co sądzą na ten temat?
Czasem wystarczy szybkie, przytakujące kiwnięcie głową, żebyśmy stali się szczęśliwi. Żebyśmy dostali to, czego w głębi duszy tak bardzo pragniemy. A prawda jest taka, że w obliczu wyboru, cofamy się do dziury, niczym mysz, której zdawało się, że usłyszała kota w innym pokoju. Sęk w tym, że w tym domu kota nie ma, to tylko wytwór wyobraźni i obaw.

Może po prostu lubimy uważać niektóre rzeczy "nieosiągalne"?
Może lubimy myśleć, że "niektóre marzenia tylko są możliwe w naszej głowie"?
Może nie lubimy czuć się winni, jeśli coś nie wyjdzie?

Strach to potwór, ale bez kłów, szponów i zakrwawionych oczu i sami pozwalamy, aby nas kąsał po łydkach.

Ostatnio zauważyłam, żeby przestać po prostu zadręczać się wszystkim co sprawia, że czujemy się źle, należy nie stawiać tego ciągle w złym świetle. Codziennie mamy 24 godziny, by znaleźć choć jeden powód, dla którego warto walczyć. Myślenie, że to tylko dwudziestoczterogodzinny odcinek, który i tak nic nie zmieni jest błędem. Pogoda codziennie jest inna. Pozwól, aby Twoje życie też było, aby Twój bagaż doświadczeń się powiększał, nawet jeśli byłoby to tylko o to, ile minut gotuje się jajka na twardo.

Uczucie strachu prześladowało mnie przez prawie dwa miesiące i najgorsze było to, że nie mogłam się opanować. Nie mogłam powstrzymać trzęsących się rąk, wzroku wbitego w ziemię i wypieków na policzkach. Cholernie się bałam, nie mogłam tego przezwyciężyć przez dłuższy czas.
Dlaczego zamknęłam się na wszystko, co kocham robić? Po prostu wręcz wmawiałam sobie i innym wkoło, iż nie jestem na tyle odważna, by kształtować siebie w nowym miejscu, zaczynając od nowa. Osobiście zamknęłam siebie w klatce i siedziałam, myśląc jak się wydostać, ale sęk w tym, że nie próbowałam tego zrobić.

Odważni jesteśmy dopiero wtedy, gdy stwierdzimy, że coś jest ważniejsze niż strach. Lubimy wszystko znać, lubimy czuć się bezpieczni, boimy się bać. A może czasem warto, by zobaczyć ile jesteśmy w stanie zrobić dla samego siebie? Nie ma na świecie ani jednego człowieka, który marzyłby, abyś przezwyciężał swojego lęki i słabości. Abyś próbował nowego, abyś nauczył się być bohaterem sam dla siebie.
Ucz się, jak wystarczać sam sobie.