Moim błędem było czekanie. Żyłam ciągle do jakiegoś dnia.
Do piątku, bo koniec szkoły.
Do soboty, bo w końcu przyjadę do Polski.
I tak codziennie. Nie skupiałam się na tym, co dzieje się w danym momencie. Tylko na tym, co się wydarzy i co mnie może w końcu uszczęśliwi.
Zostałam wrzucona do miejsca, o którym myslalam, ze nie jest moim miejscem na świecie i nigdy nie będzie. Jednak po czasie coś się zmieniło. Po głowie zaczęło mi krążyć jedno pytanie, dlaczego nie umiem się cieszyć czymś innym, co mam teraz? Czas spróbować, nie wyjdzie - trudno. Trzeba próbować wszystkiego, żeby być fair z samym soba.
Nowe doświadczenia, nowe miejsca, nowi ludzie. Tak bardzo się ich boimy, kryjemy się przed zranieniem. Nikt nigdy nie będzie wyznaczał nam drogi życiowej. Zadna osoba nie stanie z lizakiem na środku i nie pokaże, że mamy jechać w lewo czy w prawo. Czasami podążamy za innymi, jakbyśmy stali w korku na autostradzie. Na szczęście znajdzie się paru ludzi, którzy zrozumieją, że warto się wyłamać, wysiąda z tego samochodu i pójdą tam, gdzie im sie podoba.
Wybieraj którym kierowcą chcesz być.